บทความนี้เราจะมาชวนเพื่อนๆ ไปหาคำตอบ บุหรี่ไฟฟ้า ถูกประกาศให้เป็นสินค้าห้ามนำเข้า ห้ามจำหน่าย จริงหรือกัน ซึ่งก่อนอื่นเราไปทำความรู้จักกับเจ้าตัวดีตัวต้นเรื่องอย่างบุหรี่ไฟฟ้ากันก่อน โดยบุหรี่ไฟฟ้า คือ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ชนิดหนึ่งซึ่งใช้แบตเตอรี่ในการทำงานเพื่อสร้างความร้อนและไอน้ำ ประกอบด้วยสารต่าง ๆ เช่น นิโคติน (Nicotine) โพรไพลีนไกลคอล (Propylene Glycol) กลีเซอรีน (Glycerine) สารแต่งกลิ่นและรส (Flavoring) และน้ำ เมื่อเปิดเครื่องจะมีไฟสีแดงขึ้นพร้อมกับการทำงานของแบตเตอรี่ เมื่อเกิดความร้อนจะทำให้น้ำยาที่บรรจุอยู่ภายในระเหยขึ้นมาเป็นกลายเป็นควัน หลังจากที่สูบเข้าไปในปอดร่างกายจะได้รับนิโคตินก่อนที่จะถูกพ่นออกมา สารเคมีชนิดต่างๆ ที่พบในน้ำยาสามารถก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายได้ เช่น นิโคติน เมื่อเข้าสู่ร่างกายจะไปกระตุ้นระบบประสาทส่วนกลาง เพิ่มความดันโลหิต เพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจและการหายใจ เพิ่มความเสี่ยงของการเกิดมะเร็งปอด และโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจ เมื่อสัมผัสหรือสูดดม สารโพรไพลีนไกลคอลและกลีเซอรีน เข้าไปอาจทำให้เกิดการระคายเคืองที่ผิวหนัง ดวงตา และปอดได้ โดยเฉพาะในผู้ที่เป็นโรคปอดเรื้อรัง โรคหอบหืด และโรคถุงลมโป่งพอง นอกจากนี้ยังพบสารพิษอีกมากมายในไอของบุหรี่ไฟฟ้าที่เป็นอันตรายต่อร่างกาย เช่น โลหะหนัก สารหนู สารกลุ่มฟอร์มาลดีไฮด์ (Formaldehyde) และกลุ่มเบนซีน (Benzene) เป็นต้น
จึงทำให้บุหรี่ไฟฟ้าถูกประกาศให้เป็นสินค้าห้ามนำเข้าในราชอาณาจักรตั้งแต่ปี 2557 รวมทั้งห้ามจำหน่ายหรือให้บริการในประเทศในปี 2558 แต่เรายังพบเห็นผู้ใช้บุหรี่ไฟฟ้ากันอย่างแพร่หลายทั่วไปและมีแนวโน้มผู้ใช้เพิ่มขึ้นมากขึ้น และปรากฏการณ์ที่พบเห็นเป็นประจำ คือ การไล่จับกุมผู้ลักลอบนำเข้าหรือจำหน่าย ดังนั้นมาตรการห้ามนำเข้า ห้ามจำหน่ายหรือห้ามให้บริการ จึงสมควรถูกตั้งคำถามว่าเป็นมาตรการที่เหมาะสมแล้วหรือไม่ในการจัดการกับปัญหาดังกล่าว เพราะหากมองจากมุมเศรษฐศาสตร์แล้วเมื่อมี “ดีมานด์”หรือความต้องการ ก็ย่อมมี “ซัพพลาย” การจัดการไล่จับผู้ค้า ผู้นำเข้า ผู้ใช้บุหรี่ไฟฟ้าจึงเป็นเพียงการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุเท่านั้น
ทำอย่างไรในเมื่อบุหรี่ไฟฟ้า ถูกประกาศให้เป็นสินค้าห้ามนำเข้า ห้ามจำหน่าย
วิธีการที่ดีที่สุดคือการลด ละ เลิก แต่สิ่งที่คนไทยกำลังต้องการวันนี้ คือ การรับรู้ข้อมูลข่าวสารที่ถูกต้องเกี่ยวกับข้อดีและข้อเสียของบุหรี่ไฟฟ้า เพราะเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของผู้บริโภคที่ควรจะต้องมีข้อมูลเพียงพอก่อนการตัดสินใจใดๆ แต่ดูเหมือนว่าข้อมูลที่ทางหน่วยงานภาครัฐและเอกชนในประเทศไทย นำมาใช้ประชาสัมพันธ์นั้นมีความแตกต่างอย่างมากกับข้อมูลจากต่างประเทศ